نوروز اولین روز بهار است؛ روزی که طبیعت از خوابی طولانی بیدار می‌شود.

نوروز تنها آیینی است که با آغاز بهار، هماهنگ و هم‌زمان بوده و با نو شدن سال آغاز می‌شود چون خورشید در نخستین روز بهار به نقطه اول (حمل) می‌رسد.

«هفت سین» یکی از نمادهای نوروز است که از سیب، سرکه، سمنو، سماق، سیر، سنجد و سبزه تشکیل می‌شود.

«سمنو» نماد زایش و باروری گیاهان است. «سیب» هم نماد باروری و زایش محسوب می‌شود. «سنجد» نماد عشق و دلباختگی است. «سبزه» نماد شادابی، سرسبزی و نشانگر زندگی بشر و پیوند او با طبیعت است.

«سماق» و «سیر» نماد چاشنی و محرک شادی در زندگی به شمار می‌روند. «تخم‌مرغ» به عنوان نماد زایش و آفرینش کاربرد دارد.

«آیینه» نماد روشنایی است. «آب» و «ماهی» نشانه برکت در زندگی هستند. «سکه» نمادی از امشاسپند شهریور (نگهبان فلزات) است و به نیت برکت و درآمد زیاد انتخاب شده است.

نوروز بهانه‌ای برای دوباره نگریستن به خویش و جهان است. بهانه‌ای برای آغاز دوباره و امید به زندگی بهتر.

آغاز سال جدید به این معناست که ما بدانیم سالی از زندگانی‌مان پایان یافته و سالی دیگر آغاز شده و خداوند فرصت دوباره‌ای به ما اهدا کرده است.

خانواده‌های ایرانی سر سفره هفت سین دعای تحویل سال می‌خوانند تا سال جدید را با حال دلی خوب شروع کنند.

اما جمله حول حالنا الی احسن الحال می تواند تا کمک به کم توانان آغاز شده و به برکت این یاری هموطنان حال ما دگرگون شود.